Tajna Okultnog Trećeg Rajha

   U doilini Alma, u centralnoj Nemačkoj, nalazi se prelepi dvorac Vevelsburg iz XVII veka, koji više podseća na neki dvorac iz bajke, a ne na nekadašnje sedište najokorelijih nacista. Međutim, ovaj dvorac je duboko povezan sa nezamislivim ludilom i surovošću koji su bili zaštitni znak Trećeg Rajha.

    Komandant ozloglašenih SS jedinica, Hajnrih Himler, tada drugi po moći čovek u tadašnjoj nemačkoj, odlučio je da baš taj dvorac bude novi nacistički centar, koji će, po njegovom dubokom uverenju postati novi centar sveta.  Njegove bolesne pokušaje da tu viziju sprovede u delo, 1.200 ljudi je platilo svojim glavama, a Vevelsburg je postao simbol nacističke opsednutosti okultizmom. 
    Neki tvrde da ga je Himler odabrao zato što je dvorac podignut na čvorištu na kojem se ukrštaju različite energije, dok drugi smatraju da su sledbenici različitih kultova ovde izvodili svoje bizarne i bolesne rituale. Pričalo se čak da je Severna kula ovog dvorca stecište izuzetno moćnih magijskih sila i da su zbog toga propali svi pokušaji da se ova kula uništi krajem Drugog svetskog rata.
    Planirajući da organizuje posebno sedište za svoje SS snage, Himler je razmatrao još dve druge lokacije, ali nakon što je 3. novembra 1933. posetio Vevelsburg, odmah je doneo odluku da to sedište bude upravo u ovom dvorcu. U augustu 1934. godine, iznajmio je dvorac na 100 godina po ceni od jedne marke dogišnje!!! Nema sumnje da mu se dvorac koji je bio izgrađen između 1603. i 1609. godine, u renesansnom stilu, dopao iz više razloga. Dvorac je podignut na mestu koje je ranije bilo vekovno uporište Saksona. Tokom kopanja temelja, arheolozi su otkrili groblje sa ljudskim ostacima, a u neposrednoj blizini i lobanje neandertalaca, kao i upotrebne predmete i nakit iz bronzanog doba i druge dokaze o životu prvobitnih zajednica na tom prostoru.
    U XVII veku, dvorac Vevelsburg je odigrao važnu ulogu tokom progona veštica. Procenjuje se da je tada samo u Nemačkoj stradalo preko 100.000 žena! Mnoge od njih su bile zatočene i podvrgnute strahovitim mučenjima u podzemnim tamnicama Vevelsburga, u čijem dvorištu su nakon iznuđenog priznanja i spaljivane. Ali, i okolina samog dvorca ima veoma burnu i bogatu istoriju. U neposrednoj blizini nalazi se šuma za koju se verovalo da je bila poprište legendarne bitke u kojoj su ujedinjena nemačka plemena porazila rimske legije, što je zauvek odredilo granicu između Rimskog carstva i Germanije. U blizini dvorca nalazi se i Eksternštajn, prirodna stena neobičnog oblika, koja je još u praistoriji služila kao svetilište tadašnim plemenima.

    Nema sumnje, da je cela ova oblast posebno privlačila čoveka kakav je bio Himler, sa veoma zanimljivim načinom života i prošlošću, iako je u javnosti odavao utisak krutog birokrate. Pa, ko je bio Hajnrih Himler?
    Hajnrih Himler je rođen 7. oktobra 1900. godine u konzervativnoj katoličkoj porodici srednje klase. U svojoj mladosti je bio posvećeni katolik, lojalan patriota i pomalo romantični idealista, ali ne i fanatik. Kao dečak, sanjao je da će jednoga dana biti farmer, ali je taj san kasnije promenio u želju da postane oficir. Pošto mu je želju da postane profesionalni vojnik pomutio Versajski sporazum kojim je okončan Prvi svetski rat, Himler se okrenuo politici. U početku je samo podržavao desničarske nacionalističke stranke, da bi se, na kraju pridružio jedinicama Ernsta Roma i Nacional socijalističkoj partiji.
    Postepeno je sve više okretao leđa katoličanstvu i tradicionalnom obliku nacionalizma svojih roditelja i postajao sve zagriženiji antikomunista i antisemita. Veoma brzo je stekao reputaciju lojalnog i uspešnog člana partije i vrtoglavom brzinom se peo ka njenom vrhu, da bi 20. januara 1929. godine bio proglašen vrhovnim komantantom SS jedinica.
    Ove SS snage su prvobitno bile formirane da bi bile neka vrsta garde za partijske lidere, ali ih je Himler smatrao elitnim jedinicama i proglasio ih viteškim redom po uzoru na pripadnike stare arijevske ratničke kaste 'Kaštrija', ako i vitezove temlare. On je uspostavio nova, veoma stroga pravila regrutovanja novih pripadnika. Obični regruti su morali da podnesu dokaze o 'čistoti' porodične loze bar 100 godina unazad, a od oficira i njihovih supruga se takav dokaz zahtevao 150 godina unazad! U vreme mira, SS jedinice su funkcionisale kao interna bezbedonosna snaga zadužena za kontrolu sprovođenja ideja o čistoti rase, dok su u ratu fanatično branile nemačke granice.
    Himler se nadao da će preko ovih jedinica realizovati svoje veoma ambiciozne projekte. Njegov plan je bio da hrišćanstvo zameni novom pseudo državnom religijom, zasnovanom na njegovoj idealističkoj predstavi preistorijske nemačke kulture, sa naglaskom na rasnoj čistoti i superiornosti nemačkog naroda. Po njegovom mišljenju, pripadnici SS jedinica predstavljali su ideološku avangardu ove nove religije, kao i instrument kojim će lakše privoleti nemački narod da je prihvati. Pored već uspostavljenih partijskih praznika, svečanog obležavanja dana neuspelog državnog udara u Minhenu i Hitlerovog rođendana, Himler je ustanovio i proslave letnje i zimske ravnodnevnice u koje je sjedinio brojne elemente paganskih običaja.

    Sem toga, pripadnici SS jedinica se nisu venčavali u crkvi, nego su za njih organizovana posebna svetovna venčanja, nalik paganskim, kao i ritualna krštenja nihove dece. Većina ovih ceremonija obavljala se u dvorcu Vevelsburg, uz prisustvo samog Himlera i njegovog ličnog maga Karla Marije Viliguta.
    Kada je Himler preuzeo uprvljanje dvorcem, ovo zdanej je bilo u veoma lošem stanju. Velika rekonstrukcija dvorca započela je 1934. godine. U početku je izgledalo da Himler od ovom mesta namerava da napravi školu za SS lidere - zvaničnu ideološku oficirsku školu pod kontrolom Službe za rasna pitanja. Prema izjavama svedoka na Nirnbeškom procesu, program rada ove škole podrazumevao je i vežbe meditacije. Februara 1935. godine, ceo projekat Vevelsberurg prešao je u direktnu nadležnost Himlerovog kabinetai tada započinje proces ostvarenja njegove vizije da dvorac u početku bude neka mešavina legendarnog Kameloga kralja Artura i Marijenburga, a da kasnije postane prava Meka, duhovni centar novog arijevskog sveta.
    Procenjeni troškovi ovog grandioznog plana iznosili su, za ono vreme, van svakog razuma, 250 miliona maraka. Vevelsburg je trebao da postane pravi mali grad, pošto je Himler odlučio da zamak proširi i na susedno selo, a njegove stanovnike preseli u novoizgrađeno naselje u blizini zamka. naravno, za takav ambiiozan plan bili su mu potrebni radnici. Stoga je 1939. godine u susednoj šumi Niderhagen osnovan koncentracioni logor u koji su prebačeni gotovo svi zatvorenici iz logora Saksenhauzen u Berlinu.
    Mada je ovo bio jedan od manjih konc logora u Nemačkoj, režim koji je u njemu vladao nije bio ništa blaži od onog u Aušvicu. Od ukupno 3.900 zatvorenika, 1.285 je u njemu umrlo, većina od iscrplejnosti i gladi, dok je jedan broj streljan. Na osnovu onoga što se danas može videti, iako je veći deo dvorca uništen pred kraj II svetskog rata, ostaje pitanje u kojoj je meri Himler ostvario svoj san?
    Najvažnije prostorija u dvorcu bila je velika dvorana, popločana kamenim pločama, smeštena u Severnoj kuli. U sredini sobe ostavljen je ogromni okrugli sto od hrastovina za 12 osoba. Napravljen je po uzoru na onaj sto iz legende o Kamelotui, kralju Arturu i vitezovima okruglog stola. Ovde je trebalo da se redovnosastaje grupa od 12 najviših oficira SS-a. Međutim takav sastanak je organizovan samo jednom i to u martu 1941. godine kada je raspravljano o detaljima vojne operacije 'Barbarosa', invazije na Rusiju.
    Kameni pod u toj dvorani je ukrašen ogromnim kukastim krstom i uokvoren pobedničkim SS runama, dok su zidove krasili porodični grbovi visokih oficira ovih jedinica. Buduči da je, slično Himleru, većina oficira pripadala srednjoj klasi i nije nasledila porodični grb, grupa umetnika i heraldičara je dobila zadatak da ih dizajnira i napravi. Odmah ispod ove dvorane nalazila se kripta, velika okrugla prostorija sa 12 granitnih stubova i svastikom na plafonu.

    Prema Himlerovom planu, ovde je, kod večite vatre, trebalo da bude odlagan pepeo najviših SS oficira. Ali, kripta nikada nije dovršena, mada su kružile glasine o čudnim ritualima koji su u njoj izvođeni. U dvorcu je takođe čuvano prstenje sa mrtvačkim glavama i runama preminulih oficira koje su oni dobijali nakon trogodišnje službe u SS jedinicama. Ovo prstenje, kao i podatak da je svaka soba u kojoj su boravili visoki oficiri bila posvećena drugom junaku iz nemačke mitologije, dokazuje da je Himler bio istinski opsednut nemačkom mitologijom.
    Himlerova soba bila je posvećena saksonskom kralju Hajnrihu I, pošto je on sebe samtrao njegovom reinkarnacijom i duhovnim naslednikom ideje da Nemačku treba odbraniti od divljih hordi sa istoka. Kada je u julu 1936. obeležavana 1000-godišnjica Hajnrihove smrti, Himler je u Kvedlingburgu, prestonici slavnog kralja, organizovao festival u njegovu čast.
    Mada je Himler imao velike planove sa dvorcem Vevelsburg, većina opsežnih radova koje je on imao na umu, nikada nisu završeni. Građevinski radovi su naglo prekinuti 1943. godine kada su se ratne prilike okrenule protiv nacista i kada je novac trebalo odmah preusmeriti u drugom pravcu. U martu 1945. godine, kada su dvorac opkolile američke snage, Himler je lično odabrao grupu posebno obučenih SS-ovaca i poslao ih da unište Vavelberg, kako on nikada ne bi pao u ruke saveznika, a pogotovo da se unište svi dokazi o tome šta se sve tamo dešavalo. Uprkos jakom prisustvu američkih snaga, oni su uspeli da potajno postave eksploziv i da dignu dvorac u vazduh. Razaranja, je nekim velikim čudom, bila pošteđena Severna kula, što su neki protumačili kao ključni dokaz da su vode bile na delu magijske sile. Amerikanci su 2. aprila oslobodili preostala 42 zatvorenika, a Himler je dva meseca kasnije, kada su ga Amerikanci uhapsili, sebiu oduzeo život, popivši kapsulu sa otvorom.
    Za neko čudo, tokom celog rata, savezničke snage nisu ništa znale (ili su se pravile da ne znaju) o ovom mestu koje je toliko značilo vrhovnom komandiru SS trupa. Njegova prava namena otkrivena je tek kada su pojedini SS oficiri o tome svedočili na Nirnbeškom suđenju. Međutim, obnova Vevvelsburga započeta je već 1949. i završena je 1979. godine.
    Ovo je sada veoma popularno turističko odredište. U delu dvorca smešten je muzej koji je posvećen istoriji ovog dela Nemačke. U jednoj stražarnici su izloženi predmeti koji podsećaju na nacistički period ovog dvorca, iako psoetiocima nije dozvoljen ulaz u Severnu kulu i u kriptu ispod nje!!! Šta se to tamo krije, da ne može niko tamo da zađe? Najočigledniji i najjeziviji dokaz da je Himlerovu viziju pokretalo čisto ludilo, predstavljaju predmeti koji podsećaju na radnike koji su svojim životima platili njegove pokušaje da dvorac pretvore u tebtonsku Meku. Precizno vođena dokumentacija logora otkriva da su oni izgladnjivani, mučeni i zverski ubijani.


    Karl Marija Viligut je rođen 10. decembra 1866. godine u Beču. Po uzoru na svog dedu i oca, on se rano opredelio za karijeru profesionalnog vojnika. U Prvom svetskom ratu borio se na Istočnom frontu i u Italiji, a po okončanju rata povlači se iz vojne službe sa činom pukovnika i sa porodicom se preseljava u Salcburg. Ovde ubrzo stiče reputaciju talentovanog vidovnjaka koji ima moć da 'vidi' daleko u prošlost.
    Za njegove vizije ubrzo se veoma zainteresovao poglavar hrama 'Ordo Novi', Jorg Lanc fon Libenfels koji je širio ideju o rasnom spasenju i pangermanizmu - ideja o ujedinjenju germanskih naroda u jednu državu sa Nemačkom na čelu, utemeljena na svesti o zajedničkom poreklu i osobinama svih germanskih naroda. Njemu se naročito dopala Viligutova priča o nastanku nemačkog naroda pre 200.000 godina i vrtoglavom razvoju nemačke civilizacije!
    Viligutov doprinos nacističkom misticizmu ogleda se u uvođenju nove religije, irminizma. Po njemu, prva Biblija je napisana u Nemačkoj, a hrišćani su je tek kasnije prisvojili. Međutim, početkom dvadesetih godina XX veka, Viligut za niz finansijskih teškoća u koje je zapala nejgova porodica optužuje Jevreje, hrišćane i slobodne masone. Tada je počeo da izdaje i antisemitski list ' Gvozdena metla', u kojem redovno objavljuje tekstove protiv Jevreja koji su, po nejgovom mišpljenju, jedini krivi i za činjenicu da je Nemačka poražena u Prvom svetskom ratu. Zbog sve češćih, nekontrolisanih i naglih promena raspoloženja i nasilničkog ponašanja prema supruzi i deci, Karl Marija Viligut je 1924. godine smešten u duševnu bolnicu sa dijagnozom šizofrenije. Kada je tri godine kasnije pušten iz bolnice, on napušta porodicu i emigrira u Nemačku. U Minhenu je ubrzo postao redovan počasni gost na sastancima tada veoma popularnih društava 'Slobodni sinovi Severnog i Baltičkog mora' i 'Eda', čiji su ga članovi slavili kao velikog mistika.
    Viligut je 1933. godine upoznao Hajnriha Himlera i impresionirao ga svojim poznavanjem nemačke istorije. Pod pseudonimom Karl Marija Vajstor, postaje član SS jedinica i šef Odelenja za praistoriju i ranu istoriju u okviru Službe za rasna pitanja u Minhenu. Njegov zadatak je bio da zapisuje sopstvene istorijske vizije i sa njima raspravlja sa Himlerom. Istoričari mu pripisuju zasluge za ikonografiju, mitologiju i rituale vezane za SS jedinice. Naime, po njegovim nacrtima izrađen je prsten sa mrtvačkom glavom i runama, oficirski zaštitni znak.    
    Karl Marija Vajstor je očigledno uživao veliku Himlerovu naklonost na kojoj su mu mnogi zavideli. Moguće da je upravo ta zavist bila razlog njegovog iznenadnog povlačenja iz javnog života, 1939. godine. Pretpostavlja se da je neko 'dobronameran' Himleru dojavio da je njegov voljeni Vajstor svojevremeno nekoliko godina boravio u ludnici. Karl Marija Viligut, bio je primoran da se vrati u Austriju, gde je 1946. godine i umro.